Türkçenin yabancı dillerle etkileşimi Türkçenin başlangıcından yani komşularıyla temasa geçtiği andan itibaren devam etmektedir. ana dilimizEski Türkçe döneminde Çince, Sanskritçe ve Moğolcadan ödünç alırken, Eski Anadolu Türkçesi döneminde çoğunlukla Arapça ve Farsça idi. tesir altında kalır.
19. yüzyıldan itibaren Fransızca’da çeşitli kelimeler kullanılmaya başlandı, bunu Almanca, İtalyanca ve İngilizce takip etti. Açıkçası bu kelime Türkçe dediğimiz bir formda ama şaşırtıcı bir şekilde. MenşeiBazı kelimeleri diğer dillere göre derledik:
Hiç “pantolon” kelimesinin dilimize Fransızcadan geldiğini düşündünüz mü?
Hikaye oldukça farklı. Fransızca gerçek anlamına gelen pantolon pantolon kelimeden gelir. Bire bir zamanda bu özel isim İtalyancadır. pantolonlar“eski Venedik komedi tiyatrosunda şalvar elbiseli yaşlı adam” sözünden alıntıdır.
Salça bildiğimiz salça değil.
Türk yemeklerinin ayrılmaz bir parçası olan domates salçası aslında İtalyan Salsa “Pişirme suyu, sos” kelimesinden alınmıştır. Bu ifade tam anlamıyla Latince’dir. Sals- “tuzlamak” fiilinden türemiştir. Bu durumda salçanın tuzla teması olduğunu söylemek mümkündür.
“Sofra” küçük ses değişiklikleriyle dilimize yerleşmiştir.
Menşei latincebu isimden hareketle mensa“Geliştirildi. Yeniden mensaİtalyancadan tablo şeklinde alıntıladığımız tablo, dilimizde çok kullandığımız kelimelerden biridir.
Karakol’un Moğolcadan dilimize geçtiğine kim inanır?
Bu kelime Moğolca karagülyani dilimizde “gözcü, bekçi, nöbetçi” anlamlarıyla kullanılmaktadır.
Sizce de “Soba” Türkçe bir kelime değil mi?
Soba kelimesinin kökeni Macar dilinden gelmektedir. Macarca szoba“Şömine, duvara entegre edilmiş ocak” adından alınan bu kelime tam anlamıyla Eski Yüksek Almanca anlamına gelmektedir. sapkelimesinin eş anlamlısıdır.
“Karpuz”un kökeni hem Farsça hem de Yunancadır.
Bu kelime Farsça arbuzveya arbuze kelimesinin eş anlamlısıdır. bire bir zamanda karpooForm, Eski Yunanca “meyve vermek veya üretmek” fiilinden türetilmiştir.
“Peçete” bizimle ilgili olmayanlardan biridir.
İtalyan pezzato“Küçük bez veya kağıt parçası” ifadesinden gelen peçete aslında İtalyan pezzo“Parça” kelimesinin küçültülmüş hali.
Kulağa “Türkçe” gibi gelen başka bir kelime: Key.
Anahtar kelimenin kökeni, yunanca dilimize yerleşmiştir. Bu kelimenin aslı Yeni Yunancadır. aniχtḗrionŞekli ile “açıcı, açıcı” anlamına gelen bir kelimeden alıntıdır.
Saf Türkçe olduğunu düşündüğümüz başka bir kelime olan “bahçe”, ancak kökeni Farsça’ya dayanmaktadır.
Bahçe, doğrudan Farsça baghe sözden alıntı. Tahmin ettiğimiz gibi bahçe de Farsça bağlamakkelimesinden türemiştir.
Fasulye kelimesi de Türkçe değildir.
“Yemeğimize verilen isim nasıl Türkçe olmaz?” dediğinizi duyuyoruz. Fasulye aslında Yunan fasülyakelimeden gelir
“Martı”nın kökeni bir deyime dayanmaktadır.
Türkçe ile ilgili olduğunu düşünebileceğimiz bir diğer kelime olan Martı ise aslında İtalyanca ile alakalıdır. Martı, İtalyan martin pescatorekuyu ” balıkçıl kuşu ”dilimize geçmiştir. Bu terim Latincedir. maritimus“Denize ait, denizci” anlamından evrilmiştir.
“Çeşme” kelimesi ufak bir değişiklikle Türkçe’ye girmiştir.
Çeşme esasen Çeşmedurduğu gibi farsça hakkında bir söz. Dilimizde zamanla ünlü ve ünsüzlerin değişmesiyle Çeşmeolmuş.
Bildiğimiz şekliyle “Usta”, ancak kökeni bizim değil.
Efendi kelimesi, Türkçe’de kullanıldığı şekliyle, geçtiği dilde fakat bizim dilimizde “bey, efendi, asilzade” anlamlarını taşımaktadır. avthendisolduğu gibi Orta Yunancadangeçmiş.
“Ihlamur” kelimesi de Yunancadır.
Ülkemizin birçok yerinde yetişen ve kış aylarında çayını sıklıkla tükettiğimiz bitkinin adı olan ıhlamur, menşei itibariyle ıhlamurdur. Yunanca ve Latince ile ilişkili. Ihlamur, bildiğimizden daha fazla flamulon veya flamúronYunanca’da da “sancak, flama” anlamlarıyla kullanılmıştır.
“Sokak” çok farklı bir değişimle dilimize yerleşti.
Arapça zuḳāḳKelimeden alınan sokak kelimesi aynı zamanda bildiğimiz anlamına da gelmektedir. Akadca suḳāḳukelimesinden de gelen bir kelime.
Türkçe olduğuna yemin edebilirim ama senin söylediklerinden ispat edemem: Sofra.
Kelime tablosu ilk bakışta Türkçe gibi gelse de aslında dilimize Arapçadan gelen bir kelimedir. Bu kelime Arapça kökenlidir. sfrköklü sufra(t)biçimindeki “yemeğin yendiği yer” anlamından daha fazladır. yolcu yemeği” anlamında da kullanılmaktadır.
- Kaynaklar: Nişanyan, Etimoloji Türkçe
